Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

Μια βαλίτσα γεμάτη ιστορία...

 Σήμερα στο σχολείο μας έφτασε μια μυστηριώδης βαλίτσα.Τυλιγμένη σ'ένα πανί περίμενε σε μια γωνιά της τάξης..μέχρι να έρθει η ώρα της να αποκαλυφθεί.
Η βαλίτσα έκρυβε πολλά μυστικά.Κάποια μας παρεξένεψαν.Κάποια άλλα μας συγκίνησαν.Και κάποια έγιναν αφορμή για πολλές ερωτήσεις...
    -"Τι είναι κυρία κάτω απ΄το πανί;"
    -"Είναι μια παλιά βαλίτσα"
    -"Είναι πολύ παλιά"
    -"Πώς βρέθηκε εδώ";
   

Αφού λύθηκαν οι πρώτες απορίες...
ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΠΑΙΔΙΑ;(ε,βέβαια ήθελαν!)

Ανοίξαμε και είδαμε μέσα:
-΄Eνα παλιό ρολόι
-΄Ενα μαλλάκι για πλέξιμο
-Ένα μικρό μπλε πουγκί
-Δυο παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες..και
-'Ενα περίεργο πακετάκι,τυλιγμένο με σπάγγο.

Τα περιεργαστήκαμε ένα -ένα όλα.Το πουγκί είχε μέσα ένα "παράσημο" κι ένα φυλαχτό(απ' αυτά που βάζουμε μέσα στα ρούχα).Το ρολόι ήταν σταματημένο(στην αρχή,μετά πήρε μπρος!!). Το μαλλάκι σίγουρα θα προορίζονταν για κάλτσες..Οι φωτογραφίες απεικόνιζαν 2 νέους άντρες,μπροστά από ένα λεωφορείο,κι ο ένας φορούσε στρατιωτικά.Ετοιμάζονταν για κάπου;
Και το μυστηριώδς καφέ πακέτο...είχε μέσα μια εικόνα του Χριστού κι ένα παλιό κιτρινισμένο  γράμμα!!!
 
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ:
 
"Aδερφέ μου,
σου γράφω λίγα λόγια απ'το μέτωπο. Είμαι καλά,δόξα το Θεό! Σταματήσαμε λίγο να ξαποστάσουμε. Η μάχη ήταν σκληρή,αλλά τους νικήσαμε. Είχαμε πολλούς τραυματίες ομως.
 Χιόνισε πολύ προχθές. Πολλοί έπαθαν κρυοπαγήματα. Εγώ,όχι.Νάναι καλά η μάνα μας που μου έστειλε κάλτσες ζεστές.Να την προσέχετε Γιάννη μου την μάνα μας.Και να διαβάζεις,να μην αφήσεις τα γράμματα Γιάννη μου. Η Ανθούλα μας τι κάνει,καλά έιναι; Να μου την φιλήσεις.
  Εύχομαι ο πόλεμος να τελειώσει γρήγορα και να μπορέσω να σας σφίξω στην αγκαλιά μου.
   Να προσεύχεστε αδερφέ μου για την πατρίδα μας..
   Η Ελλάδα μας ποτέ δεν πεθαίνει.
                Σας στέλνω την αγάπη μου,Κωνσταντής. "

Οι ερωτήσεις βροχή. Η φαντασία ορισμένων παιδιών οργίασε! Όλοι κατάλαβαν πώς το γράμμα ήταν ενός φαντάρου. Αλλά σκέψεις όπως "πρέπει να μην έφτασε ποτέ αυτό το γράμμα στο σπιτι του,το έγραψε πριν την τελευταία του ανάσα (!!!!) " με άφησαν άφωνη και πολύ περήφανη για τα παιδιά μου. "Γιατί δεν αναφέρει πουθενά τον πατέρα;" ρώτησα τα παιδιά. "Γιατί είναι κι αυτός στον πόλεμο" μου είπαν. "Εμένα μου'ρθαν δάκρυα στα μάτια",είπε άλλο παιδί.  "Τι λέτε να κάνουμε με το μαλλάκι που έχει στην βαλίτσα;" "Να φτιάξουμε κι εμείς κάλτσες,σαν αληθινές!"
Φυσικά ζωγραφίσαμε όλοι την βαλίτσα και το περιεχόμενο της.Αποτυπώσαν με αρκετή ακρίβεια το καθένα,το μέγεθος,το χρώμα του κάθε αντικειμένου ενώ είχα κλείσει πια την βαλίτσα.
    Η κουβέντα κάτι μου λέει ότι θα συνεχιστεί και αύριο...

 (Ευχαριστώ την Καλλιόπη Παπουτσάκη και την Χριστίνα Καράπα για τις ιδέες τους.)

η βαλίτσα κρυμμένη κάτω απ΄το πανί...

Ανοίγει κι αποκαλύπτει τα μυστικά της


..κάτι παλιές  φωτογραφίες...


 "τι είναι αυτό;"

βγήκαν όλα...


" τι να έχει μέσα;"


Προσθήκη λεζάντας



το παλιό γράμμα...









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου